"Άιντε Μάρου μ' να πάμε" (ηχητικό ντοκουμέντο - ηχογράφηση του 1960)

Ένα Μεγαλοπαναγιώτικο τραγούδι, πραγματικό ηχητικό ντοκουμέντο, αφού πρόκειται για ηχογράφηση πριν από 56 χρόνια (το 1960 από τον Στ. Καρακάση). 
Τραγουδούν: Απ. Σαμαράς (ετών 38), Στεργ. Μαργαρίτης (ετών 28), Ιωάννης Αδραχτάς (ετών 35), υπό τη συνοδεία λαούτου.

Ακούστε το και 
διαβάστε για το θέμα του, όπως και τους στίχους του






Έκδοση: 
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 
ΤΟΜΟΣ Γ' - 
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ 
Ακαδημία Αθηνών

Μακεδονικό παραδοσιακό τραγούδι από το χωριό Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής (παλιά ονομασία Ρεβενίκια), το οποίο συναντάται σε αρκετές περιοχές της Χαλκιδικής, αλλά και στη Δυτική Μακεδονία, όπως και στην Ήπειρο. 

Το θέμα του τραγουδιού αυτού είναι η αποπλάνηση της Μάρως, η οποία αν και ιδιαίτερα προσεκτική απέναντι στους νέους, εντούτοις πέφτει θύμα του Γιάννου, του Πλανόγιαννου. 

Στενή η συνάφεια των στίχων το τραγούδι του Χαρτζανή και της Ηλιογέννητης και με τη λογική ακριβώς ότι το τραγούδι από εκεί προέρχεται, κατατάσσεται στην κατηγορία των Παραλογών.

Το χωριό Μεγάλη Παναγία ιστορικά ανήκει στα Μαντεμοχώρια Χαλκιδικής. 

Είναι από τους παλαιότερους οικισμούς της Χαλκιδικής και αναφέρεται συχνά σε βυζαντινά έγγραφα του Αγίου Όρους - μάλιστα σε έγγραφο του 1349 υπάρχει αναφορά στο «καστέλιον Αραβενικαίας» και σε έναν πύργο. 
Το σημερινό του όνομα το χωριό το πήρε από μια παράδοση που μιλά για ένα όραμα που είδε μια γιαγιά. 
Στο όραμα είδε μια μαυροφορεμένη γυναίκα που της υπέδειξε να αναφέρει στους προύχοντες του χωριού να σκάψουν σε ένα συγκεκριμένο χώρο. 
Η γιαγιά φοβήθηκε να το αναφέρει για να μην την περιγελάσουν.
Το όνειρο επαναλήφθηκε και δεύτερη και τρίτη φορά. 
Όταν το ανέφερε, οι προύχοντες του χωριού την κορόιδεψαν κατ'αρχήν αλλά μετά το θανατικό που έπεσε στα ζώα τους φοβήθηκαν, έσκαψαν και βρήκαν θαμμένη μία εικόνα της Παναγίας. 
Μετά την ανακάλυψη στο σημείο εκείνο χτίστηκε το Ιερό Προσκύνημα το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα. 
Η εικόνα εκλάπη πριν πολλά χρόνια.

Οι στίχοι:

Άιντε Μάρου μ' να πάμε, άιντε Μαρού μ' να πάμε

γι' αγιολούλουδα, γι' αγιολούλουδα.

για ίντσα*, για λουλούδια, για τριαντάφυλλα.

- Σύρτε κουρτσούδια* μ' σύρτε, 'γω δεν έρχομαι.

Φοβούμ' από το Γιάννη τον Πλανόγιαννο

που πλάνει* τα κορίτσια και τις έμμορφες

με πλάνεσε κι εμένα και δεν έρχομαι.

Όντας κινήσω να 'ρτω, μαύρα τα βουνά

κι όντας γυρίσω πίσω λάμπουν θάλασσες.

- Άιντε Μάρου μ' να πάμε, Γιάννης δεν 'ναι 'δω

ν' ο Γιάννης πάει στην Πόλη και δεν έρχεται.

Σαν κίνησαν να πάνε ως τα Κρύα Νερά

τότε Γιάννης της λέγει και της μαρτυρά.

- Μάρου μ' αν δεις το Γιάννη τι θα έκανες;

- Εγώ θα 'δω το Γιάννη, πάω να σκοτωθώ.

- Μάρου μ' εγώ είμαι ο Γιάννης, ο Πλανόγιαννος.

* ίντσα = ία, οι μενεξέδες

*πλάνει = πλανεύει